بررسی تأثیر استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی پلژی بزرگسال

تمرینات تکلیف محور محدودیت درمانی اجباری عملکرد اندام فوقانی همی پلژی normal 0 false false false en us x none ar sa & nbsp مقدمه سکته مغزی یکی از شایع شایع ترین بیماری های نورولوژیک تهدید کننده زندگی و مهم مهم ترین علت ناتوانی افراد مسن است. بروز آسیب حرکتی در یک اندام فوقانی به عنوان اصلی اصلی ترین عامل وابستگی در فعالیت های روزمره زندگی به شمار می می آید . هدف از این پژوهش بررسی تاثیراستفاده تأثیر استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی همی پلژی بزرگسال بود. مواد و روش ها این پژوهش حاضر که از نوع مداخله مداخله ای است بود و نمونه نمونه گیری به صورت در دسترس از کلینیک های کاردرمانی و مراکز توان بخشی استان قزوین انجام شد. 26 بیمار 65 40 ساله سکته مغزی انتخاب شده و 3 رو زدر هفته به مدت 8 هفته یک ساعت در روز تمرینات تکلیف محور هم زمان با 5 ساعت محدود کردن اندام سالم را انجام دادند. ابزارهای ارزیابی مورد استفاده شامل تست آزمون های fugl meyer فوگل مایر و action research arm & nbsp test به منظور بررسی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بود. آزمون آماری paired t تی زوجی جهت تحلیل انالیز داده داده ها مورد استفاده قرار گرفت . از نرم نرم افزار spss 18 نسخه 18 برای آنالیز داده داده ها استفاده شد گردید و سطح معنی معنی داری 05/0در نظر گرفته شد . یافته ها نتایج ارزیابی ارزیابی ها نشان دهنده بهبود معنادار معنی دار عملکرد اندام فوقانی (05/0 & gt p ) ) 05/0 & gt p ) بعد از استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی بود. نتیجه نتیجه گیری نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد می دهد که استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور روش محدودیت درمانی می می تواند روش موثری مؤثری جهت بهبود عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی باشد. کلید واژه واژه ها تمرینات تکلیف محور محدودیت درمانی اجباری عملکرد اندام فوقانی همی همی پلژی مقدمه سکته مغزی یکی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک تهدید کننده زندگی و مهم ترین علت ناتوانی افراد مسن است. بروز آسیب حرکتی در یک اندام فوقانی به عنوان اصلی ترین عامل وابستگی در فعالیت های روزمره زندگی به شمار می آید. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی پلژی بزرگسال بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع مداخله ای بود و نمونه گیری به صورت در دسترس از کلینیک های کاردرمانی و مراکز توان بخشی استان قزوین انجام شد. 26 بیمار 65 40 ساله سکته مغزی انتخاب شده و 3 روزدر هفته به مدت 8 هفته یک ساعت در روز تمرینات تکلیف محور هم زمان با 5 ساعت محدود کردن اندام سالم را انجام دادند. ابزارهای ارزیابی مورد استفاده شامل آزمون های fugl meyer و action research arm به منظور بررسی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بود. آزمون آماری paired t جهت تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. از نرم افزار spss نسخه 18 برای آنالیز داده ها استفاده گردید و سطح معنی داری 05/0در نظر گرفته شد. یافته ها ارزیابی ها نشان دهنده بهبود معنی دار عملکرد اندام فوقانی (05/0 & gt p ) بعد از استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی بود. نتیجه گیری نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور روش محدودیت درمانی می تواند روش مؤثری جهت بهبود عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی باشد.